Pasei uns días en Bolnovo con Mar e Anxo. Para alá fomos toda a familia, pero Elba e Daniel regresaron o mesmo día para a cidade e nós os tres quedamos. A min gústame moito Bolnovo. Alí medrei ata ser o que hoxe son: un canciño espelido e xoguetón que sabe vivir nos mundos de hoxe.Con Anxo e Mar sempre o paso moi ben. Tamén os entendo mellor, porque son máis da miña idade e só coa mirada xa sei o que hai . O malo é que como son novos, saen máis da casa e, claro, non me levan con eles e quedo só. Se é polo día non me importa, pero se saen pola noite, xúrovos que algo de medo teño. Medo a que se esquezan de min, medo a que veña alguén á casa e que me roube ou me faga dano, medo ós ruídos inesperados e descoñecidos... Que queredes, un evos así de medoñento. Menos mal que foron poucos días e que xa estou na de novo na casa cos cos meus donos. A verdade é que xa tiña ganas de velos. Porque os quero moito e porque con eles case nunca estou só. Deilles unhas cantas lambetadas. E eles a min achuchóns e algún biquiño. Cariño mutuo. Que queredes que vos diga.
No hay comentarios:
Publicar un comentario