DE NOVO NA CASA

Canto hai que non conto nada! Xa botaba de menos este contacto intergaláctico. Pois estiven de vacacións, que nós os cans tamén temos dereito ó lecer. Estiven coa familia en Pedraquente, aló a beira do mar Mediterráneo. Paseino moi ben, moi ben. Paseos pola mañá pola praia con Daniel e pola tarde con Elba polo pobo, xogos con Anxo, Mar e os amigos que viñeron de visita, carreiras cos meus conxéneres por aquí e por alá...un vidón, como di Daniel. O malo foi a calor. Canta calor vai en Pedraquente! Nunca pensei que o Sol puidera quentar tanto. Eu afeito ó tempo onde vivo, fresco e chuvioso, aterrei nun lugar onde a xente súa nada máis erguerse da cama e ata durmindo. Menos mal que no apartamento onde viviamos había aire acondicionado, senón non sei como o soportariamos.Pasaba coa familia as horas de máis calor na casiña, estarricado no chan coa barriga ó fresco, se se lle podía chamar así, mentras eles durmían a sesta ou vían a tele. A praia ía algunhas veces, cando había pouca xente porque estaba prohibida para nós, os cans. Non sei se estaría para outros animais, un león por exemplo, porque nos letreiros só aparecían cans. Cousas dos humanos que sigo sen entender. Como vos dicía, cando ía a praia pasábao ben. Deitabame ó carón dos meus donos á sombra do parasol, botaba unha sonadiña e sobre todo miraba a xente que ía e viña, que se bañaba ou que xogaba. Que ben o pasaban! De vez en cando fixábame nos homes e nas mulleres. Cada un andaba como quería sen importarlle nada o seu aspecto, condición, vestimenta...A verdade é que me sorprenderon, pero para ben. Tamén dei algunha que outra camiñata por sendeiros á beira do mar e polos outeiro pretos. Cansábame, pero fun capaza de seguirlle o paso ós meus donos. Bueno, unha vez tiveron que collerme no colo porque xa non podía máis.
Aínda que o máis importante que me aconteceu foi descubrirme a min mesmo. Sabedes, xa non son un canciño; son un can, un adulto, un ser que está a punto de inciarse no amor, amor de cans, claro, bastane máis sinxelo que o amor dos humanos, segundo me contaron os meus conxéneres aló en Pedraquente. Xa vos irei comentando algúns segredos.

Agora, xa na casiña, a retomar a miña vida cotiá...e a seguir en contacto co mundo mundial.