21 sept 2010

OS OUTROS VECIÑOS


Ademais de humanos, onde vivo teño tamén de veciños a varios conxéneres. Inda somos un lotiño, non pensedes, e de todos os tamaños e condicións. Non me levo gran cousa con eles porque cada un ten a súa rutina, os seus gustos, as súas horas para pasear. A nosa vida sempre estará condicionada pola familia e pola casa onde habitamos. E así ten que ser. Eu prefiro perder algo ou moito de liberdade, pero ter un fogar acolledor e non andar expostos a calquera perigo e mesmo a pasar fame.
Entre os meus conxéneres a quen máis vexo é a un que vive preto do meu portal. Xa non é novo, case sempre anda por fóra e nunca o vin atado. Ata debe durmir algunha noite ó ras. Anda a súa bóla, como di Mar, e sempre que nos vemos ladrámonos. Eso si, un nunha beirarrúa e outro na outra, que así nunca chegará o sangue ó río, pero balbordo facemos un pouco; e quen non nos coñeza pensará de nós que adobecemos de carraxe. Conto que lle botamos.
Coméntame Daniel que esta actitude tamén se repite nos humanos. Moito ruído e poucas noces, seica se di de aqueles que presumen do que non teñen ou non son. Eu non estou de acordo; non é o meu caso. Porque a min a valente non me gana ninguén. O que pasa é que son un gran afeccionado ó teatro, e sempre que teño ocasión practico. Ou vós que credes?

No hay comentarios:

Publicar un comentario