28 nov 2012

EN FAMILIA

Que a gusto se vive cando a familia está ao completo.
 Non entendo a algúns colegas cos que comparto paseo, uliscadas e chascarrillos cando defenden o seu dereito a estar sós. Bueno, mellor dito, cando reclaman máis  tempo para si mesmos, para andar ao seu aire sen a compaña dos humanos. Eu disfruto cos da casa. Gústame que me acariñen, que me falen, camiñar ao seu carón, sentarme con eles á mesa a hora de xantar, deitarme no sofá pousando a miña cabeciña na perna dun ou doutro, subirme a cama de calquera deles e arreconchegarme estricándome picha arriba, coma di Daniel...
Por iso este días nos que Anxo estivo de vacacións na casa paseino moi ben, case tanto como cando nos xuntamos todos en Pedraquente a comer churrasco na terraza. Ai que lembanzas! Non recordo a Anxo na casa tantos días seguidos dende que me trouxo de Asturias. Anda o home moi atarefado, e entre o traballo e o amor non lle chega o tempo para nada.
Cando pola mañá cedo marchaban Elba, Daniel e Mar  para os seus labores cotiáns, Anxo quedaba na cama a durmir e eu así que vía a porta do seu cuarto aberta alá ía para xunto súa e dun chimpo subiame a cama a xogar e a durmir outro pouco, que estes días con tanta trasfega, tanto atender a este e aquel, acabo rendido e teño que descansar e repoñer forzas. Se non me coido eu, quen me vai coidar! Bueno, é broma que se aos da casa non lle peta, xa me podo poñer patas arriba tocando a gaita que non me cae bocado.
E entre sesta e sesta entérome que Anxo e María... van casar! Xa era hora, home. Xa era hora, que tanto falar e despois nada. Seique a cerimonia vai ser en Asturias, nunha casona no medio da da natureza. Ai que ben o vou pasar!, porque xa me enterei que teñen resevado para min un lugar destacado na festa e ata me queren vestir cunha pajarita!
Xa vos contarei, xa.

No hay comentarios:

Publicar un comentario