ALGO MUDOU

A véspera da chegada do Papa B XVI, Daniel foi dar unha volta coa bici, a súa afección deportiva preferida. Nun dos seus percorridos sae da cidade pasando polo antigo barrio chinés, hoxe practicamente desaparecido como tal e inmerso nunha actuación urbanística considerable. É frecuente que neste lugar se atope cunha muller sentada sempre no mesmo sitio, ó pe da porta dunha casa, a espera dalgún vello cliente. É unha muller madura, non moi agraciada, vestida coma calquera outra muller da súa idade e con semblante tristeiro. Sempre soa e cunha pequena radio entre as mans. A Daniel dálle un pouco de mágoa. Ese día, a véspera do gran acontecemento tan anunciado por algúns, a muller en contra do seu costume estaba de pé. Mudara a súa roupa de cotío por outra máis moderna, semellante a que levan as mozas, e que marcaba a súa figura. Estaba ben peiteada e lixeiramente maquillada. Camiñaba con dificultade, suponse que aqueixada dalgunha enfermidade que seguro soportaría mellor sentada, pero a ocasión ben valía un esforzo. Daniel alegrouse de vela así, erguida e coqueta, aínda que a finalidade da mellora fora para vender o seu corpo a algún dos miles de visitantes que segundo os gobernates e a igrexa ían ateigar a cidade.
Nunca saberá Daniel como lle foi, a non ser que llo pregunte cando volva a vela. Pero coido eu que non se atreverá; non sería humano preguntar por tales miserias. Tampouco lle fará falta, porque o día tan esperado e alabado polos siareiros católicos e os medios de comunicacións afíns pasou desapercibido para a maior parte dos habitanes da cidade, e non digamos doutros lugares. Os centos de miles de visitantes prognosticados quedaron reducidos a bastantes menos dos que xunta calquera cantante ou grupo musical de segunda fila na mesma praza onde se celebraron os actos litúrxicos.
Eu confeso que me acheguei a ver a B XVI. Fun con Daniel e Elba. A comitiva pasaba moi preto da nosa casa e alá fomos. Estivemos esperando un anaquiño, paseando e ós contos. Había moita policía. E cando digo moita quero dicir moita. Mirabas a un lado e outro e veciños e curiosos poucos, pero forzas de seguridade...de toda clase e cor. Bos mozos e mozas, por certo. E nestas, aí aparecen pola estrada motos, coches e o papamóvil. Dentro, un homiño coma outro calquera, saudando e mirando sen ver. E ata logo.
Sostén Daniel que os cidadáns cada día están máis desconectados dos políticos e da igrexa. Que os problemas reais da sociedade -que son os que si preocupan á xente - non se arranxan con visitas e menos aínda con parafernalias sociais e políticas. Que se malgasta tempo e diñeiro en asuntos que a poucos interesan e que se esquecen de que tanto no barrio chinés como en calquera outra casa unha persoa necesita que a consideren e que miren por ela.