Ás veces na casa xogo ó fútbol con Mar. Mar é a filla pequena de Elba e Daniel. Ten dezanove anos e estudia medicina. É quen máis peterrea comigo. Eu quérolle moito, aínda que ás veces ponme á liña.Levo xa uns día case sen xogar porque Mar está seguido estudando. Horas e horas sentada case sen me falar. A min dame un non sei que vela así, preocupada e cansa. Xa teño ganas de que remate para darlle unhas patadiñas a pelota que teño no meu cestiño. Mentras tanto, para consolarme e cando lle cadra, vexo na televisión os partidos do mundial de fútbol. Este ano xogáse en Sudáfrica, un país no que -segundo me contou Daniel- ata non hai moito tempo uns poucos homes brancos sometían e escravizaban a milleiros de homes negros. A persoa que conseguiu acabar con esto foi un home de cor chamado Nelson Mandela, que estivo preso moitos anos por defender os dereitos dos negros. Pero resisitiu e gañou, e ata chegou a ser presidente do seu pais. Gustaríame coñecer a Madiba, como lle chaman os seus paisanos. Debe de ser o home máis valente que hai neste planeta. Eu tamén son moi valente, aínda que ás veces pareza que non. Coma moitos humanos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario