ELECCIÓNS

Hai un par de días comezou a campaña das eleccións municipais. Os da casa falan desto a miudo. Raro é o día que non comentan algo sobre os candidatos, os partidos, o posible resultado... A verdade é que para min pasa desapercibida pois onde vivimos case non se ven carteis e a penas circulan coches anunciando coa megafonía o producto a vender. Onde si me decato do tempo electoral no que estamos e cando indo de paseo me achego ós farois do alumedo a aliviar e vexo colgados neles estandartes coas caras de homes ou mulleres moi risoños. A min dáme a impresión de que se están rindo de todos os que por alí pasamos. Eu por si acaso levanto a patiña cun ollo posto no seu sorriso, non vaia ser que por culpa dun pendón mal arrombado ou rachado, que xa vin varios así, se veña abaixo o homiño ou a muller e eu acabe mancado.
A min dáme igual que gañen uns ou outros, porque amigos e enimigos dos cans hainos en calquera partido, pero os da casa teñen as súas preferencias e votarán segundo o seu criterio. Ademais, como non me mandaron a tarxeta censal tampouco podo votar, así que contentareime con dar un paseíño ata o colexio electoral. Segundo afirma Daniel, é moi divertido observar a cara dos siareiros dos respectivos partidos que rondan preto das mesas onde se dispoñen as furnas. Uns sorrín, outros saúdan, algúns vixían, hainos que fan recados...pero os máis impactantes son aqueles que ata o último minuto intentan coa forza da súa penetrante mirada cambiarlle a alguén o sentido do seu voto ou polo menos adiviñar o contido da papeleta.
Bueno, a ver como remata a cousa. Só espero xustiza e comprensión de aqueles que teñan a oportunidade de impartilas. E por riba de todo, que miren por NÓS.