DE VOLTA

Non hai como botar uns días fóra da casa para volver a ela con alegría. Nada como a casiña dun ! E eso que o pasamos moi ben todos en Pedraquente. Pouco a pouco a vivenda que temos aló vaise afacendo a nós e viceversa. Tamén imos facendo máis coñecidos e amigos, e así aínda que o tempo non axude, como foi o caso, sempre queda a compañía dos veciños para facer máis levadeiros os días que non se pode ir á praia ou pasear e só queda a alternativa de quedar na casa ou ir tomar algo e contar un conto.
O que máis me chamou a atención esta vez foi a cantidade de conxéneres con que nos atopabamos na praia polas mañás Daniel e máis eu. Cousa curiosa: moitos días había paseando máis cans -máis ben canciños coma min- que humanos por mor do camping que hai a un extremo da praia e onde SI DEIXAN estar con cans. A andaina matutina sentábanos de marabilla a ambos. Xa con caloriña a primeira hora, houbese ou non sol, era un gozo patexar pola auga do mar, eso que aínda estaba fría. Menos mal que os da casa tiveron compaixón de min en non me obrigaron a tomar un baño por inmersión como me fan no verán. Moito non me gusta, pero que lle vou a facer.
A viaxe de volta foi longa, pesada e aburrida pois só paramos tres veces a comer e botar unha mexadiña. O malo foi que me mareei. Mirade vós que había ben tempo que non me mareba no coche. Dende aquela viaxe a Asturias na que tanto vomitei e babei que me tiveron que meter debaixo da billa dunha fonte a beira da estrada para lavarme. Ben me recordo do fría que estaba a auga! Desta vez non foi para tanto, a penas un pouco de chuspe na alfombriña do coche e un malestar que me durou un bo anaco de camiño. E todo foi a raíz dun cheiro que se expandeu polo interior do vehículo. Nun intre unha peste fedorenta que nunca na miña vida percibira impregnou o aire que respirabamos e case me fai esmorecer. O que non me explico é como se orixinou ese cheiro. Os da casa tamén se queixaban entre protestas e risas. Non sei eu a que viñan as risas, pois a min, que teño unhas ulideiras moi sensibles, case me dá un patatús.Non sei, non sei. Dáme que desconfiar dalgún...ou dalgunha.